Lawenda to ozdoba wielu ogrodów, która nie tylko ładnie się prezentuje, ale również przyciąga do siebie owady, ma swoje stałe miejsce w ekosystemie. Posiadanie jej to nie tylko estetyka, to również podejmowanie odpowiednich kroków, by roślina co roku prezentowała się równie dobrze. Jak ją dobrze uprawiać i przycinać? O kilku rzeczach warto stale pamiętać.
Uprawa w ogrodzie
Lawenda to roślina ciepłolubna – z tego też względu samo posadzenie w południowej części ogrodu może być niewystarczające. Decydując się na jej uprawę, trzeba pilnować, by zawsze miała ciepło, także przy bardziej kapryśnej pogodzie. Najlepsze miejsce dla lawendy to ciepłe i suche. Jeżeli chodzi o glebę, powinna ona być przepuszczalna, piaszczysta i zasadowa.
Roślina ta sprawdzi się w nasłonecznionym miejscu jako część ścieżki ogrodowej, przy murkach czy chodnikach. Nie należy jej przelewać, jedynie w przypadku młodych sadzonek należy zwrócić uwagę na odpowiednią wilgotność gleby. Jako starszy osobnik o dobrym ukorzenieniu lawenda nie potrzebuje dodatkowego podlewania.
Lawendzie nie sprzyja zbyt duża wilgoć w powietrzu, dlatego też miejsce wybrane dla niej powinno być dość szerokie, by móc ułatwić przepływ powietrza wewnątrz kępy. Jesienią warto podsypać okazy kompostem – dostarczy on odpowiednich składników odżywczych i poprawi strukturę podłoża.
Uprawa w donicy
Nieposiadanie ogrodu nie jest problemem dla uprawy lawendy – mając balkon, może na nim ustawić donicę z tą rośliną i również ją pielęgnować. W takich warunkach wygląda to jednak nieco inaczej. Lawendę do domu można kupić lub też wysiać ją z nasion – ta opcja wymaga jednak pewnego doświadczenia.
Jako roślina wykazująca dużą odporność na słońce lawenda nie będzie miała nic przeciwko temu, by umieścić w najbardziej nasłonecznionym kącie niezadaszonego balkonu. Będąc także w większości odmian odporną na wiatry, lawenda może pojawić się na balkonach nawet na wyższych piętrach bloków lub wieżowców.
Podłoże w donicy dla tej rośliny powinno być dobrze zdrenowane oraz przepuszczalne. Ziemia nie powinna być zbytnio ubita, nim wsypie się ją do donicy, należy wsypać do środka warstwę kamyków lub keramzytu w celu drenażowym. Maksymalne pH podłoża powinno wynosić między 6,5 a 7,5. Podlewać w sposób umiarkowany, nie dopuścić do przelania rośliny.
Różne oblicza lawendy
Lawendę spotkać można w kilku odmianach. Różnią się one między sobą głównie kwiatami: te przyjmują barwy od fioletowoniebieskiej poprzez jasnofioletową i różową po białą. Pojawiają się one między czerwcem a październikiem. Parę rodzajów lawendy cieszy się dużą popularnością, dlatego zostały wymienione.
Lawenda wąskolistna ma wąskie, ozdobne, srebrzyste liście, jej kwiaty zebrane są w kłosy, przyjmują barwę fioletowoniebieską. Osiąga do 80 centymetrów wysokości, najczęściej spotykane sztuki nie mają jednak więcej niż 40-50 centymetrów. W jej grupie na wyróżnienie zasługuje lawenda „Hidcote blue” – podziwiana jest za ciemne, intensywnie wybarwione, niebiesko-fioletowe kwiaty.
Lawenda francuska jest bardzo dekoracyjna za sprawą płodnych kwiatów oraz barwnej podsadki. Listki są szersze niż w przypadku opisanej wyżej odmiany, kwiatostany zebrane są w charakterystyczne beczułki.
Sadzenie
Ze względu na panujący w Polsce klimat, decydując się na sadzenie, należy wybierać do sadzenia odmiany mrozoodporne.
Należy pamiętać również, że lawenda nie przepada za ściskiem, nie powinno się więc sadzić jej blisko innych roślin. Jeżeli planuje się sadzenie kilku sztuk, należy między nimi zachować dystans wynoszący 35-40 centymetrów.
Przycinanie
By ładnie się prezentowała, lawenda musi być przycinana regularnie – dwa razy do roku, na wiosnę/jesień oraz w okresie letnim. Wiosenne przycięcie powinno odbyć się, nim zacznie się okres wegetacji, czyli pod koniec marca lub na samym początku kwietnia. Podczas niego należy usunąć wszystkie uszkodzone oraz suche pędy. Cięcie na wiosnę powinno być mocne i pozwolić na formowanie odpowiedniego przekroju rośliny. Najlepsze będzie przycinanie na kształt kuli.
Jesienne cięcie może być drugim z obu lub też zastąpić cięcie wiosenne. Zabiegi te można również traktować zamiennie. Powinno odbyć się w drugiej połowie września. Przycinaniu poddaje się młode i niezdrewniałe pędy – skraca się je o połowę długości. Trzeba zachować ostrożność, by nie uciąć ich zbyt nisko, to bowiem może doprowadzić do infekcji wiązek przewodzących.
Drugie – letnie – cięcie odbywa się między lipcem a końcem sierpnia. Jego celem jest ucięcie wszystkich kwiatostanów wraz z łodygami, które nie mają liści. Takie cięcie pozwala uzyskać bardziej zagęszczoną roślinę, jak i umożliwia jej kwitnienie.
Choroby dotykające lawendę
Jak w przypadku innych kwiatów ogrodowych, tak i lawenda narażona jest na wystąpienie chorób. Najpoważniejsza, jaka może ją dotknąć, to fytoftoroza – charakteryzuje się tym, iż liście żółkną, więdną, brązowieją, a finalnie obumierają. Może przytrafić się na każdym etapie uprawy lawendy. Na jej pojawienie się wpływa patogen, który może znajdować się w podłożu lub też był w roślinie, z której pobrano sadzonkę.
Podczas uprawy tej rośliny może pojawić się także tak zwana „szara pleśń” – choroba wywołana przez grzyba, który poraża posadzone blisko siebie osadniki. Objawami „szarej pleśni” jest brązowienie oraz zamieranie wierzchołków łodygi, później obejmuje kolejne pędy.
Komentarze
Prześlij komentarz