Świerk - odmiany, uprawa, zastosowanie, sadzenie.
Świerk biały Biesenthaler Fruhling
Karłowata odmiana osiągająca około 0.6 metra wysokości. Średnie roczne przyrosty szacowane są na 5-6 cm. Odmiana ta ma stożkowy pokrój, cienkie sztywne pędy, które u młodych roślin są wzniesione, a u starszych ułożone poziomo. Gałązki tej odmiany są dość drobne i liczne, wszystkie zakończone wyraźnym, jasnobrązowym pąkiem szczytowym. Ta zimozielona odmiana nie zawiązuje szyszek. Pod względem uprawy, jest to bardzo mało wymagająca roślina. Doskonale czuje się w miejscach słonecznych i lekko zacienionych. Zadowoli się przeciętną glebą, jednak dobrze, by miała ona lekko kwaśny odczyn. Podłoże może być umiarkowanie wilgotne. Wytrzymałość na mróz jest bardzo wysoka i nie ma konieczności dodatkowego zabezpieczania rośliny przed zimą. Jedynie bardzo młode okazy można lekko kopczykować. Świerk biały Biesenthaler Fruhling to urocza odmiana, która świetnie pasuje do ogrodów przydomowych, nasadzeń w parkach czy miastach, jak i doskonale sprawdzi się w ogrodach skalnych czy orientalnych.
Świerk biały Sander's Blue
Krzew będący niewielkich rozmiarów srebrzystym stożkiem. Idealnie nadaje się on do ogrodów niewielkich rozmiarów. Świerk ten można wkomponować w dowolną rabatę. Jeśli posadzimy roślinę w odpowiednich warunkach, nie będziemy mieli problemu z jej uprawą. Świerk ten stanowczo wymaga podlewania, nawożenia, jak i również przycinania. Należy się nim opiekować, ponieważ może chorować. Świerk biały posiada stalowosrebrne wybarwienie igieł, rosnących ukośnie do góry. Igły są miękkie, przypominają liście wrzosu. Iglak ten charakteryzuje się powolnym wzrostem. W wieku dziesięciu lat osiąga wysokość siedemdziesięciu centymetrów. Wysokość docelową rośliny to sto pięćdziesiąt centymetrów. Świerki białe lubią stanowiska w pełnym słońcu. Warto jednak wiedzieć, że tolerują one również parogodzinny cień. Świerki białe nie są wybredne w stosunku do gleby. Najlepsze dla nich są jednak wilgotne gleby. Młode rośliny wymagają podlewania, natomiast starsze drzewa posiadają silnie rozwinięty i głęboki system korzeniowy, dlatego też nie potrzebują tyle uwagi. Roślina dobrze znosi cięcie, jest również mrozoodporna. Zimą, przy mroźnych wiatrach, należy jednak osłaniać roślinę, ponieważ może ona gubić igły. Roślina ta ma szerokie zastosowanie. Można jej używać do rabat mieszanych, wrzosowisk, do skrzyni balkonowych, skalniaków lub też przeróżnych ogrodów. Rośliny te kupowane w pojemnikach można sadzić przez cały rok, poza okresami suszy oraz mrozów, natomiast rośliny kupowane z bryłą korzeniową najlepiej jest sadzić wczesną wiosną lub jesienią. Najlepszym terminem jest jednak wczesna jesień. Terminy sadzenia rośliny przypadają więc od marca do maja lub od sierpnia do października.
Świerk serbski
Szybkorosnące drzewo o wszechstronnym zastosowaniu. W Polsce uprawiany jest jako gatunek ozdobny. Roślina ta dorasta nawet do 30 m wysokości. Charakteryzują ją silne przyrosty roczne. Liście rośliny są krótkie i sztywne. Z wierzchu mają one ciemnozieloną barwę, natomiast od spodu natomiast wyróżniają je dwa białe paski. Kwiaty żeńskie rośliny są fioletowe a męskie żółte. Szyszki posiadają purpurowo-brązową barwę. Ta odmiana świerka najokazalej wygląda w stanowisku słonecznym. Jest to gatunek odporny na zanieczyszczenia oraz mróz. Roślina potrzebuje opieki, takiej jak podlewanie i nawożenie. Świerk dzięki swojej wytrzymałości chętnie wykorzystywany jest w zieleni miejskiej. Zaleca się go sadzić w dużych ogrodach. Rośliny tego typu kupowane z bryłą korzeniową sadzimy wczesną wiosną albo jesienią. Warto pamiętać, że iglaki sadzone wiosną i latem są bardziej narażone na przesychanie, więc trzeba je solidnie podlewać. Dlatego też, najlepszym terminem jest wczesna jesień.
Świerk kłujący Iseli Fastigiate
Świerk Iseli Fastigiate to odmiana szybko rosnąca o charakterystycznym kolumnowym kształcie - jest pędy zamiast tworzyć typowe dla świerków poziomy, rosną pionowo w górę. Przez cały sezonach posiada intensywną, srebrzysta barwę, przez co wykorzystywana jest jako roślina dekoracyjna. Dziesięcioletnie drzewo osiąga do dwóch i pół metra wysokości. posiada także grube, sztywne i kujące igły gęsto porastające pęd. W sierpniu i wrześniu na wyższych gałęziach pojawiają się ozdobne szyszki. Roślina lubi suche powietrze i wilgotną, bogatą w próchnicę glebę o lekko kwaśnym odczynie. Uwielbia słońce, dlatego najlepiej sadzić ją na dobrze nasłonecznionym stanowisku. Jest bardzo wytrzymała; odporna na niskie temperatury i za nie czyszczenia powietrza. Dzięki swojemu smukłemu kształtowi świetnie nadaje się do małych ogródków jako pojedyncza ozdoba, bądź do większych kompozycji z krzewami o barwnych liściach kontrastujących z jej intensywna barwą. Zapewnia ją obecności wosku, stąd jest najbardziej srebrnym iglakiem w rodzinie.
Świerk biały Alberta Globe
Świerk biały Alberta Globe to karłowata, kopulasta odmiana osiągająca po dziesięciu latach do pięćdziesiąt centymetrów wysokości. Posiada oryginalne zielone, miękki igły i gęsty pokrój. Jej charakterystyczna forma sprawia, że świetnie nadaje się na ozdobę. Jest mrozoodporna, a powinno się ją regularnie podlewać i nawozić. Jest wrażliwa na zanieczyszczenia powietrza oraz podatna na atak mszyc. Do prawidłowego rozwoju świerku konieczne jest dobrze nasłonecznione stanowisko, które sprawia, że przyrosty intensywnie się zielenią. Gleba powinna być przepuszczalna o lekko kwaśnym odczynie, gdyż wilgotne podłoże powoduje choroby u tej odmiany. Do prawidłowego rozwoju świerk biały Alberta Globe nie wymaga cięcia. Świetnie nadaje się do ogrodów, gdzie planuje się zaprojektować miejsce na rabaty i skalniaki. Dobrze wygląda także na wrzosowiskach.
Świerk biały Daisy's White
Daisy`s White jest wyjątkowa odmianą świerku białego. Posiada ona charakterystyczne przyrosty, które pojawiają się w czasie wiosny. Mają one jasnożółtą barwę, wchodzącą niemal w krewmowy odcień. Te młode przyrosty wraz z nastaniem późnej wiosny zmieniają się jednak w normalne, zielone igły. Ta karłowata odmiana posiada stożkowaty kształt i osiąga do osiemdziesięciu cm wysokości po dziesięciu latach. Jej kora zaś łuszczy się płatami, co daje wyjątkowy efekt. W przeciwieństwie do pozostałych iglaków woli ona półcieniste stanowisko, ponieważ w pełnym słońcu jej młode przyrosty mogą zmienić kolor oraz ulec popatrzeniu, gdyż posiadają znacznie mniej chlorofilu ochronnego. Dobrze znosi cięcie i formowanie. Dobrze jest też zapewnić jej wilgotną, żyzną glebę i regularnie ją podlewać, ale nie w pełnym słońcu. Jest również wrażliwa na zanieczyszczenia powietrza. Najlepiej sprawdza się na wrzosowiskach, rabatach oraz ogrodach formalnych urządzonych w nowoczesnym lub japońskim stylu.
Świerk kłujący srebrny Kaibab
Kaibab posiada charakterystyczne srebrno w niebieskie wybarwienia, które staje się widoczne po czterech, pięciu latach. Jest to szczególna cecha wśród świerku srebrzyste go. Posiada stożkowy kształt o szerokiej podstawie. Po dziesięciu latach osiąga do czterech metrów wysokości. Jego sztywne, grube igły gęsto obrastają pędy ułożone w poziomach. W połowie lata na wyższych gałęziach pojawiają się szyszki. Lubi dobrze nasłonecznione stanowisko, suche powietrze, a także wilgotną, bogatą w próchnicę, głęboką glebę o kwaśnym odczynie. Jest wyjątkowo wytrzymała na zanieczyszczenia powietrza oraz mrozy. Doskonale nadaje się do większych ogrodów i parków oraz na tereny zieleni miejskiej, gdzie ma dużo przestrzeni na bójny rozwój. Sprawdza się równie jako soliter przy oczkach wodnych, gdzie wykorzystany zostaje jej walor dekoracyjny. Można z niego formować żywopłot.
Świerk pospolity Nidiformis
Nidiformis to karłowata odmiana świerku pospolitego, która bardzo lubi wilgoć, stąd też polecana jest do ogrodów, w których znajdują się zbiorniki wodne. Jej charakterystyczną cecha są młode przyrosty o soczyście zielonym kolorze pojawiające się na wiosnę. Tworzy ona płaskokuliste gniazda, dzięki swojej koronie. Posiada gęsty pokrój, który szczelnie zasłania wnętrze drzewa. Ma gęste, zielone igły porastające lekko odchylone ku górze pędy. Po dziesięciu latach osiąga do czterdziestu centymetrów. Lubi wilgotne podłoże i powietrze stąd też trzeba ją często podlewać albo zasadzka w środowisku z oczkiem wodnym. Lubi słońce, ale dobrze rośnie także w półcienistym miejscu. Stanowisko takie powinno być zaciszne oraz osłonięte przed wiatrem. Najlepiej, gdy zapewni mu się glebę wilgotną i żyzna o kwaśnym odczynie - choć ma ona tendencje do zakwaszenia podłoża, na którym rośnie. Jest stosunkowo mrozoodporna. Świetnie nadaje się do dużych ogrodów lub parków, gdzie znajdują się zbiorniki wodne. Można ją też posadzić na wrzosowiskach, małych rabatach i dużych pojemnikach na tarasach.
Świerk biały Conica
To odmiana karłowata świerku białego. Posiada gęsty pokrój oraz miękki, zielone igły. Dziesięcioletni w drzewko o stożkowatym kształcie osiąga do półtora metra wysokości. Jest najczęściej uprawianą odmianą w polskich ogrodach, pochodzącą z rejonów Ameryki Północnej. Jest bardzo wrażliwa na zanieczyszczenia powietrza, dlatego odradza się zasadzanie jej na terenach parków miejskich. Jako iglak Conica preferuje stanowisko nasłonecznione, choć można ją posadzić w półcieniu, wtedy jednak jej igły mogą nie przybrać barwy intensywnej zieleni. Powinno się jej zapewnić przepuszczalne, żyzne podłoże o lekko kwaśnym odczynie. Przy zbyt wilgotnej glebie może chorować. Należy ją jednak regularnie podlegać i nawozić. Odmiana ta natomiast nie wymaga cięcia. Doskonale sprawdza się w dużych ogrodach typu naturalistycznego oraz na wrzosowiskach i skalniakach jako cenna roślina dekoracyjna.
Komentarze
Prześlij komentarz